De eerste twee weken
Door: Yvette Drissen
Blijf op de hoogte en volg Yvette
13 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Na twee weken begin ik mijn weg te vinden hier in deze wereldstad. Ik weet de weg naar stage, de leuke restaurantjes in de buurt, naar mensen die ik hier leer kennen, supermarktje, het centrum van de stad. Naar stage ga ik lopend. Ongeveer 10 minuutjes van mijn huis af. Mijn collega's zijn super aardig. Er hangt een optimistische sfeer. Ik voel me meteen welkom, want iedereen begroet me vrolijk iedere dag. Ook maken ze een praatje met me. Het is een jong team van ongeveer 30 mensen. Ik ben twee keer naar de township geweest, naar een school. Ik had verwacht dat ik het moeilijk zou krijgen, omdat ik veel armoede zou zien. Eigenlijk viel dit erg mee. De eerste indruk van de township was dat er veel buitenleven plaatsvindt. Het is gezellig op straat en er staan allemaal kraampjes waar ze braaien (ik wil niet weten wat ze er allemaal opgooien, maar als het gebakken wordt, eten ze het allemaal wel). Ook zijn er nog allemaal kraampjes waar ze andere spullen verkopen. Natuurlijk ben ik er alleen nog maar doorheen gereden. Ik ben me ervan bewust dat achter de voordeuren geweld, alcoholmisbruik, armoede, geen stromend drinkwater et cetera zich afspelen. Ik heb gevraagd of ik bij de huisbezoeken erbij mag zijn soms. Dan kan ik ook met deze kant kennismaken. Verder ben ik wel op een school geweest. Die kinderen zijn zo leuk! Als ik daar ben, dan denk ik 'Dit is waarom ik hiervoor gekozen heb!' Dit geeft me energie. Die kinderen zijn beginnende pubers (14 jaar) en natuurlijk testen ze me een beetje uit. Ze vragen me van alles en ze zitten aan mijn haar. Ze komen namelijk niet vaak uit de township, dus ze zien niet vaak een blanke (umlungu). Ik had al een paar Xhosa-woorden geleerd, zodat ik ook interesse in hun kon tonen. Ze keken me verbaasd aan toen ik iets zei. En ik spreek het ook verkeerd uit. Al die kliks in die woorden. Als ik de namenlijst van de klas zie, dan denk ik, 'poeh, hoe ga ik dit ooit uit mijn hoofd leren.' Bijvoorbeeld: Mhlabuphdlele Sisanda, Ntsumpe Vuyolwethu en Sayiti Siwaphiwe. Wish me luck, hahahahah.
Verder zijn de minibusjes hier ook een ervaring. In het begin zag en hoorde ik witte busjes voorbij komen. Een man in zo'n busje schreeuwt iets. Ik het begin dacht ik dat ze iets naar mij schreeuwde, dus ik voelde me ongemakkelijk. Blijkbaar roepen ze de bestemming, bijvoorbeeld Wineburg. Dan roepen ze naar voetgangers 'WINEBURG' en dan kun je dit negeren, nee of ja knikken. En ze fluiten en toeteren ook. Later hoorde ik dat deze busjes veel goedkoper zijn dan ander transport en dat dit goed te doen is overdag. Voor 6 Rand (50 cent) kan ik al naar het centrum van Kaapstad. Je gaat in zo'n busje zitten. Die zijn overvol. En als je denk dat er écht niemand meer bijpast, dan komt er tóch nog een dikke afrikaanse vrouw bij. Ergens komt er dan een houtje tevoorschijn en dan kan ze gewoon tussen twee stoelen inzitten. Als je achterin zit, zoals ik en Maartje, dan kun je het geld naar voren doorgeven. Het wisselgeld geven ze ook weer via-via terug. De muziek staat super hard en die buschauffeur scheurt door de bochten. Verder zitten er alleen maar lokale mensen in die busjes. Ik vond het een hele ervaring de eerste paar keren. Maar wel super leuk.
Ook ben ik al een aantal keerop stap geweest in Longstreet, vorige week vrijdag bijvoorbeeld. De dag erna ging ik er om 8 uur uit, omdat we naar een leuk marktje gingen (Old Biscuit Mill). Meteen daarna had ik een Wine Tour gepland. En diezelfde avond ging ik weer de hele nacht op stap. Ik had wel even een dagje strand nodig de dag erna. Zwaar leven heb ik toch. Bij de reacties van het vorige verslag stond dat ik me goed moest insmeren, omdat ik anders een garnaal word. Nou, dat is al te laat. Ik ben al flink verbrand. Ik moet echt goed smeren hier.
Komend weekend ga ik naar Hermanus. Dan staat Shark Cage Diving, Zee Kanoën en braaien op het programma. Ik heb er zin in.
Verder zijn de minibusjes hier ook een ervaring. In het begin zag en hoorde ik witte busjes voorbij komen. Een man in zo'n busje schreeuwt iets. Ik het begin dacht ik dat ze iets naar mij schreeuwde, dus ik voelde me ongemakkelijk. Blijkbaar roepen ze de bestemming, bijvoorbeeld Wineburg. Dan roepen ze naar voetgangers 'WINEBURG' en dan kun je dit negeren, nee of ja knikken. En ze fluiten en toeteren ook. Later hoorde ik dat deze busjes veel goedkoper zijn dan ander transport en dat dit goed te doen is overdag. Voor 6 Rand (50 cent) kan ik al naar het centrum van Kaapstad. Je gaat in zo'n busje zitten. Die zijn overvol. En als je denk dat er écht niemand meer bijpast, dan komt er tóch nog een dikke afrikaanse vrouw bij. Ergens komt er dan een houtje tevoorschijn en dan kan ze gewoon tussen twee stoelen inzitten. Als je achterin zit, zoals ik en Maartje, dan kun je het geld naar voren doorgeven. Het wisselgeld geven ze ook weer via-via terug. De muziek staat super hard en die buschauffeur scheurt door de bochten. Verder zitten er alleen maar lokale mensen in die busjes. Ik vond het een hele ervaring de eerste paar keren. Maar wel super leuk.
Ook ben ik al een aantal keerop stap geweest in Longstreet, vorige week vrijdag bijvoorbeeld. De dag erna ging ik er om 8 uur uit, omdat we naar een leuk marktje gingen (Old Biscuit Mill). Meteen daarna had ik een Wine Tour gepland. En diezelfde avond ging ik weer de hele nacht op stap. Ik had wel even een dagje strand nodig de dag erna. Zwaar leven heb ik toch. Bij de reacties van het vorige verslag stond dat ik me goed moest insmeren, omdat ik anders een garnaal word. Nou, dat is al te laat. Ik ben al flink verbrand. Ik moet echt goed smeren hier.
Komend weekend ga ik naar Hermanus. Dan staat Shark Cage Diving, Zee Kanoën en braaien op het programma. Ik heb er zin in.
-
13 Februari 2014 - 21:29
Mieke Thielen:
Wat gaaf Yvette!! Geniet ervan en alle kansen aangrijpen die je krijgt! xx Mieke -
15 Februari 2014 - 11:15
Riny Kerstjens:
Ha Yvette,
Fijn dat jij je weg al een beetje hebt gevonden.
Allemaal heel anders dan hier.
Alleen zo'n markt al waar ze van alles staan te braaden.
Dat je niet weet wat het allemaal is.
Het zal ook wel super druk zijn.
En dan allemaal die zwarte kindjes op school.
jij zult wel opvallen daar met je blonde haren.
Er zal zich achter sommige deuren inderdaad wel van alles afspelen.
Je wilt misschien soms niet weten wat allemaal.
Het lijkt mij bijna onbegonnen werk.
Maar als het je ideaal is om te helpen dan ga je er gewoon voor.
En het openbaar vervoer, je kunt het je bijna niet voorstellen hoe dat gaat.
Misschien kunnen we er hier nog wat van leren.
Wij zijn gestrest als het niet gaat zoals we willen.
En daar proppen ze de bussen maar vol
en het kost ook nog niet veel, en maar scheuren door de stad.
En al op stap geweest.....Daar word zelfs hier over gepraat!
Hebben ze daar ook de "Kaapse pracht" wijn?
Je weet in ieder geval dat het goede is geweest.
Dat moet je blijkbaar allemaal mee maken.
en tot slot blij maar goed smeren.....
Pas maar goed op jezelf op!
Groetjes Jac en Rien -
17 Februari 2014 - 13:39
Leny & Sjaak:
Ha Yvette
Ik heb me weer even voor de computer gezet om je levensverhaal te lezen.
Wat zul je veel indrukken opdoen daar in het zuiden van Afrika.
Het is wel handig dat je de benamingen benoemd waar je bent geweest of waar je heen gaat. Zo kunnen we thuis via internet beter een beeld maken van waar je bent of heengaat.
Begrijp ik het goed dat je in (Shark Cage Diving) zelf in een kooi tussen de haaien zwemt, dit is wel erg live (laat je niet opeten), geniet er van.
Je combineert je stage en het uitgaansleven wel lekker.
We verheugen ons op je volgende levensverhaal en eventuele foto's.
groetjes Leny & Sjaak
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
