Hoogtepunten: Tafelberg en een topweek op stage
Door: Yvette Drissen
Blijf op de hoogte en volg Yvette
04 April 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Afgelopen zondag was het dan eindelijk zover: ik ging de Tafelberg beklimmen. Met 2 liter water op m'n rug en goeie schoenen aan ging ik op pad met Maartje. Het zonnetje scheen lekker. We zagen bezwete mensen naar beneden komen. Na tien meter waren we al moe. Maar we zijn doorzetters, dus we waren vastbesloten de top te halen. Na een tijdje raakten we ook gewend aan het omhoog lopen en waren we lekker op dreef. Op een gegeven moment begon het bewolkt te worden. Het regende niet, maar (naast zweet) werden we ook nat, omdat we midden in de wolken zaten. Verder was het frisjes geworden door de wind. Na een prachtige tocht, hadden we de top bereikt. Maartje en ik hadden ondertussen al flinke kontspieren opgebouwd. Door de wolken hadden we helemaal géén uitzicht, maar dat maakte ons niet zo veel uit. In plaats daarvan zagen we een soort magisch landschap met zwarte rotsen, knalgroene planten erop en daaromheen mist. Het was erg mooi. Jammer dat dit niet zo goed op de foto is vast te leggen. We namen verkleumdde kabelbaan naar beneden.
Deze week had ik m'n leukste/leerzaamste/interessantste week tot nu toe op stage. Normaal gesproken zit in redelijk vaak op het kantoor. Deze week hadden de leerlingen vakantie vanwege Pasen. De hele week konden ze een programma volgen. Hierbij kregen ze wiskunde, Engels, natuurkunde en life skills. Zelf had ik de life skill workhops in elkaar gezet en die ging ik nu aan de leerlingen geven. Ik stond steeds voor groepen van 40 tieners. Super leuk en ook erg vermoeiend. Ik merk dat ik als SPH'er al veel geleerd heb eigenlijk. Als ik voor de groep sta, dan ben ik veel bewuster van wat er allemaal gaande is en hoe ik zal handelen. Het is een uitdaging en ik leer ook veel van hen. De lessen/workshops gingen onder anderen over waarden, kwaliteiten, dromen, religie, sociale achtergrond en sociale verantwoordelijkheid. Ik vind het leuk om met ze in gesprek te gaan hierover. Om te horen wat hun dromen zijn. Ze keken me verbaasd aan toen ik zei dat ik afgelopen maand voor de eerste keer in mijn leven pap had gegeten (dat is wit en wordt gemaakt met maismeel en water). Ook vonden ze het raar dat ik nog nooit met gangs in aanraking ben gekomen. Voor hun is het normaal dat er in hun omgeving groepen zijn die elkaar niet mogen en daarbij ook geweld gebruiken blijkbaar.
Gisteren gingen we op excursie naar een natuurpark. Het is zo leuk om de leerlingen buiten school te zien. Dan leer je elkaar op een andere manier kennen. Ik had mijn camera meegenomen en iedereen wilde op de foto. Op een gegeven moment hadden we een hip-hop-workshop en ik wilde natuurijk ook meedoen. We stonden in een grote kring en de instructrice wees soms iemand aan die in het midden moest dansen. Dan moest de rest dit nadoen. Ik kon verwachten dat ze mij ook ging uitkiezen. Ik deed net alsof ik niet wijs was en ging lekker een dansje doen in het midden. Iedereen moest lachen en deed ook mee.
Alle leerlingen kennen mijn naam en roepen ook 'hoi Yvette!' als ze me zien. Maar de namen (in Xhosa) van al die 80 leerlingen zijn moeilijk te onthouden. Ik kan dus de leerlingen nog niet goed bij naam aanspreken jammer genoeg. Wel merk ik dat ik steeds meer een band aan het opbouwen ben met ze. Ik vind ze echt super, die kids. Ook als ik de evaluatiepapieren die de leerlingen hebben ingevuld bekijk, dan vind ik het leuk om te lezen dat ze positief over me zijn.
Steeds werden er na het programma home visits gedaan. We gingen toen met de leerlingen mee verder de township in om ze thuis te bezoeken. Daar gingen we dan een vragenlijst af met de ouders/verzorgers. Sommige verhalen die je hoort en omstandigheden die je ziet zijn niet voor te stellen. Zelfs nu ik het letterlijk gezien heb is het moeilijk om het echt goed te beseffen. Toch valt het me ook mee. Afgelopen week zag ik de grootste TV die ik ooit gezien heb in de township. Officieel hebben ze geen electriciteit, maar die tappen ze af van zo'n masten (en terecht). Als je zo'n krot binnenkomt, dan kan het er nog best netjes uitzien. Met de materialen die ze hebben maken ze er toch iets van. Er kan gewoon een mooie kast in staan en de vloer is bedekt met linolium of zo. Toch weet ik dat er HIV/AIDS, tienerzwangerschappen, geweld en misbruik, gangs, alcohol en drugs gaande is. Als het regent, dan liggen ze niet droog, want het sijpelt naar binnen. Soms leven er 7 man op 6 vierkante meter. Als ik door de straten loop, dan ben ik een attractie. Ze zien niet vaak een witte. Om me heen hoor ik dan mensen 'umlungu' zeggen, wat witte of blanke betekent. Ik vroeg of dit negatief of positief was aan mijn collega. Blijkbaar is het gewoon een soort constatering, niks negatiefs of positiefs. Langs de weg worden er dingen gebraden, zoals kippenpootjes en smileys. Smileys zijn gebraden geitenkoppen. Als het verhit en verschoeid wordt, dan trekken de spieren rondom de mond samen, dus dan lijkt het alsof het geitenhoofd lacht. Vorige week heb ik vetkoek met kippenlevertjes geprobeerd. Ik zal het nooit zelf uitkiezen, maar het smaakte wel prima. In te township eten ze trouwens erg ongezond. Kilo's vlees (en vooral kip) worden weggewerkt. De KFC is the place to be hier. Kinderen (zelfs als ze nog beneden de 4 jaar zijn) krijgen zakjes chips mee als snack op school. Het is goedkoop en makkelijk te krijgen.
Ik maakte lange dagen deze week, maar ze vlogen om. Ik kreeg er zelfs meer energie van, dan de hele dag op het kantoor zitten. Ik heb nu al zin in het volgende kamp.
Deze week had ik m'n leukste/leerzaamste/interessantste week tot nu toe op stage. Normaal gesproken zit in redelijk vaak op het kantoor. Deze week hadden de leerlingen vakantie vanwege Pasen. De hele week konden ze een programma volgen. Hierbij kregen ze wiskunde, Engels, natuurkunde en life skills. Zelf had ik de life skill workhops in elkaar gezet en die ging ik nu aan de leerlingen geven. Ik stond steeds voor groepen van 40 tieners. Super leuk en ook erg vermoeiend. Ik merk dat ik als SPH'er al veel geleerd heb eigenlijk. Als ik voor de groep sta, dan ben ik veel bewuster van wat er allemaal gaande is en hoe ik zal handelen. Het is een uitdaging en ik leer ook veel van hen. De lessen/workshops gingen onder anderen over waarden, kwaliteiten, dromen, religie, sociale achtergrond en sociale verantwoordelijkheid. Ik vind het leuk om met ze in gesprek te gaan hierover. Om te horen wat hun dromen zijn. Ze keken me verbaasd aan toen ik zei dat ik afgelopen maand voor de eerste keer in mijn leven pap had gegeten (dat is wit en wordt gemaakt met maismeel en water). Ook vonden ze het raar dat ik nog nooit met gangs in aanraking ben gekomen. Voor hun is het normaal dat er in hun omgeving groepen zijn die elkaar niet mogen en daarbij ook geweld gebruiken blijkbaar.
Gisteren gingen we op excursie naar een natuurpark. Het is zo leuk om de leerlingen buiten school te zien. Dan leer je elkaar op een andere manier kennen. Ik had mijn camera meegenomen en iedereen wilde op de foto. Op een gegeven moment hadden we een hip-hop-workshop en ik wilde natuurijk ook meedoen. We stonden in een grote kring en de instructrice wees soms iemand aan die in het midden moest dansen. Dan moest de rest dit nadoen. Ik kon verwachten dat ze mij ook ging uitkiezen. Ik deed net alsof ik niet wijs was en ging lekker een dansje doen in het midden. Iedereen moest lachen en deed ook mee.
Alle leerlingen kennen mijn naam en roepen ook 'hoi Yvette!' als ze me zien. Maar de namen (in Xhosa) van al die 80 leerlingen zijn moeilijk te onthouden. Ik kan dus de leerlingen nog niet goed bij naam aanspreken jammer genoeg. Wel merk ik dat ik steeds meer een band aan het opbouwen ben met ze. Ik vind ze echt super, die kids. Ook als ik de evaluatiepapieren die de leerlingen hebben ingevuld bekijk, dan vind ik het leuk om te lezen dat ze positief over me zijn.
Steeds werden er na het programma home visits gedaan. We gingen toen met de leerlingen mee verder de township in om ze thuis te bezoeken. Daar gingen we dan een vragenlijst af met de ouders/verzorgers. Sommige verhalen die je hoort en omstandigheden die je ziet zijn niet voor te stellen. Zelfs nu ik het letterlijk gezien heb is het moeilijk om het echt goed te beseffen. Toch valt het me ook mee. Afgelopen week zag ik de grootste TV die ik ooit gezien heb in de township. Officieel hebben ze geen electriciteit, maar die tappen ze af van zo'n masten (en terecht). Als je zo'n krot binnenkomt, dan kan het er nog best netjes uitzien. Met de materialen die ze hebben maken ze er toch iets van. Er kan gewoon een mooie kast in staan en de vloer is bedekt met linolium of zo. Toch weet ik dat er HIV/AIDS, tienerzwangerschappen, geweld en misbruik, gangs, alcohol en drugs gaande is. Als het regent, dan liggen ze niet droog, want het sijpelt naar binnen. Soms leven er 7 man op 6 vierkante meter. Als ik door de straten loop, dan ben ik een attractie. Ze zien niet vaak een witte. Om me heen hoor ik dan mensen 'umlungu' zeggen, wat witte of blanke betekent. Ik vroeg of dit negatief of positief was aan mijn collega. Blijkbaar is het gewoon een soort constatering, niks negatiefs of positiefs. Langs de weg worden er dingen gebraden, zoals kippenpootjes en smileys. Smileys zijn gebraden geitenkoppen. Als het verhit en verschoeid wordt, dan trekken de spieren rondom de mond samen, dus dan lijkt het alsof het geitenhoofd lacht. Vorige week heb ik vetkoek met kippenlevertjes geprobeerd. Ik zal het nooit zelf uitkiezen, maar het smaakte wel prima. In te township eten ze trouwens erg ongezond. Kilo's vlees (en vooral kip) worden weggewerkt. De KFC is the place to be hier. Kinderen (zelfs als ze nog beneden de 4 jaar zijn) krijgen zakjes chips mee als snack op school. Het is goedkoop en makkelijk te krijgen.
Ik maakte lange dagen deze week, maar ze vlogen om. Ik kreeg er zelfs meer energie van, dan de hele dag op het kantoor zitten. Ik heb nu al zin in het volgende kamp.
-
04 April 2014 - 19:20
Ger En Ans:
Wat Leuk om je verhalen te lezen ,en dat je het zo naar je zin hebt, tafel berg beklimmen, vetkoek eten en levertjes , zo leer je wel van alles eten ??????????? Yvette het ga je goed , wij zijn hier al met de paaseieren bezig , heel veel groetjes van die twie van de Maolenstroat 20 Hoje Hoje
UMLUNGU Ger en Ans -
04 April 2014 - 19:27
Misja:
Mooi verhaal Yvette en leuk om te lezen dat jullie daar ook van alles meemaken!
Liefs van de andere sph'er uit Suriname! -
07 April 2014 - 11:42
Jes En Hay Verhaag:
Hoi Yvette,
Leuk om weer je ervaringen gelezen te hebben.
Geen dassies gezien op de Tafelberg?Dat zijn een soort grote marmotten vonden wij. Je moet wel geluk hebben,en met goed weer naar de Tafelberg gaan,want het is meestal mistig daar. Fijn dat je het zo naar je zin hebt,en je zelfs voor de klas kunt staan i.p.v. op het kantoor. Ook apart om de townships in te gaanen te zien hoe de mensen daar leven. Snapt soms niet dat de mensen daar kunnen leven,maar je beseft eens te meer hoe rijk we zelf zijn.
Als je de kans krijgt moet je ook zeker Robbeneiland gaan bezoeken,of staat dat nog op je verlanglijst?
Groetjes en we kijken uit naar je volgende belevenissen.
Jes en Hay -
07 April 2014 - 16:19
Yvette Drissen:
Hey Jes en Hay,
Mama zei al dat jullie het over mijn reisverhaal hadden. Daarom vond ik het wel weer eens tijd worden om weer iets te schrijven.
Toevallig heb ik afgelopen zaterdag Robbeneiland bezocht. Ik hoorde dat het heel erg afhangt van de gids die je hebt. Er zijn goeie en slechte. Zelf vond ik mijn gids erg interessant. Ik ben ook geïnteresseerd in de geschiedenis en dat soort dingen. Ik ga ook zeker het boek The long walk to freedom kopen nu. En ik had trouwens één dassie gezien. Ik vroeg me al af hoe die dieren heten. Nu weet ik het dus :)
Hoe was jullie reis naar Afrika geweest? Was het Tanzania (ik weet het niet meer zeker)? Jullie zijn alweer een paar weken terug...
Groetjes, Yvette -
09 April 2014 - 13:23
Jes En Hay:
Daar zijn we weer!!!
Onze reis was,Senegal dit keer, heel erg mooi. Heel veel gezien in 8 dagen.Niet te vergelijken met Zuid Afrika, heel anders,maar toch Afrika!
Ja Yvette, als je een keer in Afrika bent geweest,lijkt het wel een virus wat in je zit,en je wil daar steeds heen terug,(Hay en Ik tenminste)
Ben zo benieuwd hoe je pap en mam, Noud en Kaya het zullen vinden,om samen met jou vanalles te ondernemen.
groetjes Jes -
09 April 2014 - 22:25
Jac En Rien:
Ha Yvette,
Leuk om jouw verhalen te lezen.
Al die ervaringen die je op doet.
Heel anders dan hier in Nederland.
Maar ook een heel mooi land wat natuur betreft.
Misschien ga je de Tafelberg nog wel eens met pap mam Kaya en Noud beklimmen.
En dan met een strak blauwe lucht, dat lijkt me kei gaaf.
En dan de armoede die je van dichtbij mee maakt, heel indrukwekkend.
En al die contacten die je maakt met de kinderen en hun gezinnen.
Wij hebben ook nog een leuk nieuwtje: ik denk dat jij al weet wat ik bedoel.
en dat het nieuws al in Afrika is aangekomen.
Ellen en Rob worden weer papa en mama, en wij dus opa en oma.
We zijn er allemaal heel blij mee en hopen dat het net zo'n lievertje word als Maud en Iris.
Nog een paar weekjes en dan komen pap mam Kaya en Noud.
Dat word vast een leuke tijd.
Dan kun je alles aan hun laten zien
en kunnen zij zich ook een betere voorstelling maken van je verblijf in Afrika.
Groetjes Jac en Rien
-
27 April 2014 - 11:24
Will:
Heej Yvette,
Wat zul je straks een ervaring rijker zijn zeg...wat een belevenissen daar in Zuid Afrika.
Leuk om je verhalen te lezen.
Op dit moment zullen pap, mam, Noud en Kaya al bij jou zijn. Ik wens jullie een hele fijn tijd samen. Fijn dat ze nu met eigen ogen kunnen zien hoe 't jou daar vergaat.
Heel veel groetjes,
Will
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
